Myśl zawarta w tytule oznacza pokazywanie dzieciom jak najbardziej z bliska funkcjonowanie świata przyrody, umożliwienie im podglądania zycia mieszkańców najbliższych ekosystemów. Wiele dzieci przyrody nie widzi lub nie zna.
Jeśli dzieci nie dostrzegą życia indywidualnych gatunków oraz systemu złożonych zależności i powiazań między nimi, przyroda nie będzie miała dla nich znaczenia. Także w przyszłości nie będą miały ochoty jej chronić. Kiedy w rosnącym drzewie nie zauważą zycia, jego los będzie im obojętny. Jeśli zaś drzewo stanie się żywym organizmem, od którego w jakimś stopniu należy nasze życie i życie wielu stworzeń, stosunek uczniów do natury stanie się bardziej odpowiedzialny.
Aby życ w harmonii z naturą należy ją poznać i doświadczyć.
W dzisiejszych czasach nie jest to wcale oczywiste. Prawdopodobnie wiele osób zna obecnie więcej marek samochodów niż gatunków ptaków.
Właściwie organizowana transformacja rzeczywistości przyrodniczej na użytek szkolnej praktyki pedagogicznej rozwija prawidłowe postawy wobec przyrody.
Za cel główny uznajemy przebywanie z przyrodą. Dzieci czują się na tyle bezpiecznie , że cieszą się , są zainteresowane , oczekują na nową wiedzę , dziwią się i pytają o życie wokół siebie, są otwarte na nowe obserwacje.
Odkrywają różnorodność, odkrywają wzajemne związki. Przyzwyczajają się do mocnego , fragmentarycznego widzenia przyrody , zatrzymują się na chwilę refleksji , zamieniają spostrzeżenia na słowa.
Rozumieją, że mogą wpływać na zmiany w otaczającym ich świecie przyrody.
Uczą się odpowiedzialności za przyszłość.
Istotą edukacji przyrodniczej jest bowiem rozwój osobowości . Poprzez właściwie zorganizowane obserwacje , formułowanie wniosków, tworzymy system wartości wyrażający się szacunkiem do przyrody , zmianami zachowań uczniów .

Treści przyrodnicze stanowią doskonały punkt wyjścia do edukacji zintegrowanej.
Nauczyciel ma świadomość, że przyroda stwarza wiele możliwości do wspierania rozwoju dziecka.
Wypracowałam program, który będzie poszerzał i pogłębiał ich wiedzę przyrodniczą i ekologiczną dotyczącą przede wszystkim rejonu wokół domu i szkoły.
Wyjścia w teren nie mogą być przypadkowe ale wyłącznie z kartą pracy , zaś celem badań muszą być takie ekosystemy , które znajdują się w konkretnym miejscu funkcjonowania szkoły.
Przygotowując się do zajęć nauczyciel dokona w pierwszej kolejności: - inwentaryzacji przyrodniczej terenu przyszkolnego z jednoczesnym przewidywaniem miejsc , w których wystąpi eksperymentowanie, obserwacja (krótkotrwała lub długotrwała ) czy inne formy pracy.
Uczeń naszkicuje plan sytuacyjny terenu przyszkolnego
Wyróżni dla celów edukacyjnych uporządkowany układ ekosystemów (poszerzany w miarę wzrostu wiedzy dziecka i tylko w powiązaniu z wiedzą poprzednią ) : ekosystemy sztuczne ( trawnik , skwer ,park), naturalne , gdzie gospodaruje sama przyroda ( zarośla , zagajnik , las ). .

Najpopularniejsze jest obserwowywanie zmian zachodzących w przyrodzie w zależności od pór roku .
Obserwacja przyrody zgodnie z jej naturalnym rytmem jest wyjątkowym przeżyciem dla nauczyciela i uczniów.
Stajemy się " naukowcami", obserwatorami, niesiemy pomoc mieszkańcom , wyrażamy protesty wobec degradacji środowiska.
Co zyskują uczniowie w trakcie tworzenia obrazu przyrody ?
Z naukowego punktu widzenia wystąpią: